Przestrzenny rachunek sumienia
27 września 2005
Poniższa lista pytań w formie przestrzennego „rachunku sumienia” została stworzona na podstawie konsultacji z rozmówcami 29. numeru „Scriptores” pt. Rozmowy o kulturze przestrzeni w ramach przygotowań do spotkania promocyjnego numeru, które odbyło się 27 września 2005 w Trybunale Koronnym. „Rachunek” był dołączany do zaproszeń i do dziś nie stracił na aktualności.
Marcin Skrzypek
Czy jesteśmy zadowoleni z jakości gospodarowania przestrzenią w mieście?
- Jeżeli tak, to czy potrafimy spojrzeć krytycznie na stosowane przez nas normy oceny tej sytuacji? Jak gospodarują przestrzenią lepsi od nas (Gdańsk, Wrocław, Poznań, Kraków, miasta w innych krajach, np. miasta partnerskie)
- Jeżeli nie, to dlaczego? Czy zależy nam na wskazaniu przyczyn tego stanu rzeczy? Czy potrafimy to zrobić?
Kultura przestrzeni jako atut w konkurencji między miastami
Kultura przestrzeni jest elementem konkurencji między miastami. Powinna być więc brana pod uwagę jako jeden z pierwszych czynników przy podejmowaniu decyzji przestrzennych. Miasta, które ją cenią, traktowane są jako poważni partnerzy i vice versa. Lublin ma pod tym względem wielki potencjał, który jednak może zostać zmarnowany. Kultura przestrzeni pojmowana prymitywnie sprowadza się do dyskusji o cenach działek, postulacie zabudowy każdego placu albo do bezmyślnego postępowania za modą.
- Czy rozumiemy sens i wagę kultury przestrzeni w stopniu wystarczającym, aby Lublin osiągnął sukces?
Wartości
- Czy w dostatecznym stopniu zdobywamy wiedzę o przestrzeni Lublina? Czy w tym celu został uruchomiony dostępny potencjał środków, metod i działań (np. wiedza i doświadczenie specjalistów, konkursy architektoniczne, debaty publiczne)?
- Według jakich wartości wyznaczamy kierunki i granice przemian przestrzennej tożsamości miasta?
- Jakich wartości i czy skutecznie bronimy w kontaktach z inwestorami? Czy rozeznaniem swoich potrzeb dorównujemy inwestorom?
Obszary szczególne
- Jakie miejsca wymagają najwyższej jakości planowania– czy są wytypowane, czy jakość ta jest stopniowana?
- Czy obszary wymagające szczególnej opieki są chronione skutecznym prawem?
- Czy zadajemy sobie pytania dotyczące konkretnych, ważnych miejsc w przestrzeni Lublina i czy potrafimy na nie odpowiadać? Na przykład: czy Plac Litewski ma spełniać rolę rekreacyjną czy reprezentacyjną? Czy spełnienie obu tych ról jest możliwe? A jeżeli będzie on spełniał jedną z nich, to czy umiemy wskazać plac lub place, które będą spełniać tę drugą?
Pytania o wizje oraz idee przestrzenne dla miasta
- Kto powinien mieć wizję rozwoju miasta? Kto jest odpowiedzialny za jej ukształtowanie i rozpowszechnienie? Jak powinno się pracować nad wizją miasta w warunkach demokracji lokalnej?
- Czym jest nowoczesne miasto, jakim chcielibyśmy widzieć Lublin i czy potrafimy przełożyć tę wizję na efektywne działania? Czy możemy powiedzieć, że jest to wizja na miarę naszych ambicji, na miarę skali, w jakiej dane jest naszemu pokoleniu przekształcać Lublin?
Odpowiedzialność, edukacja i metody zapewniania jakości zmian przestrzennych
- Jakie są mierniki i mechanizmy kontroli tego, czy zachodzące zmiany nas satysfakcjonują?
- Czy mamy świadomość, jaką rolę w zapewnianiu jakości, promocji i edukacji spełniają konkursy urbanistyczne i architektonicze (vide sposób zagospodarowania miejsca po WTC w Nowym Jorku)?
- Czy planowanie Lublina jest uspołecznione tzn. czy funkcjonują łatwo dostepne żródła wiedzy na temat zachodzących i planowanych inwestycji, zmian przestrzennych itp. (strony www, publikatory, wystawy)
- Czy istnieje jakaś podmiot sprawujący pieczę nad przemianami przestrzennymi, utrzymujący realny dwustronny kontakt ze społecznością i obdarzony społecznym zaufaniem?
- Jak staramy się zwiększyć poziom wiedzy i wrażliwości przestrzennej w społeczeństwie, który – włączając w to dziennikarzy, którzy o przestrzeni piszą – bywa bardzo niski?
Opracował Marcin Skrzypek.