Odpowiedź UM Lublin na krytykę RKP ws. konsultacji Studium

 //  Projekt: Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Lublina

Prezydent Artur Szymczyk odpowiedział na krytyczne uwagi Rady Kultury Przestrzeni dotyczące sposobu konsultacji społecznych studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Lublina.

Powyższa odpowiedź Pana Prezydenta Artura Szymczyka dotyczy spraw podjętych w poniższych dwóch postach:

Warto porównać oba pisma, ponieważ odpowiedź z UM zawiera głównie sprawozdanie z przeprowadzonych konsultacji, które „przeczy złej organizacji i jakości prezentacji dokumentu Studium mieszkańcom”, choć UM nie odnosi się do żadnego z konkretnych argumentów z pisma RKP. Skrót części sprawozdawczej nt. przebiegu konsultacji:

  • Uzgodnienia wewnętrzne, m.in. z udziałem prof. zw. dr hab. inż. arch. Sławomir Gzell z Politechniki Warszawskiej jako zewnętrznego eksperta-konsultanta oraz 6 posiedzeniach Miejskiej Komisji Urbanistyczno-Architektoniczne.
  • W grudniu 2016 odbyło się spotkanie konsultacyjne „zorganizowane na wniosek Rady Dzielnicy Czechów Południowy, z udziałem ekspertów w tym przyrodników
    na którym również poruszano założenia procedowanego dokumentu nowego Studium miasta”.
  • 18 maja 2017 – zakończenie uzgodnień wewnętrznych.
  • 22 maja 2017 – obwieszczenie (prasa, e-tablica ogłoszeń i BIP) o wyłożeniu do publicznego wglądu projektu Studium dniach od 7 czerwca do 12 lipca z możliwością składania uwag do dnia 4 sierpnia 2017.
  • W tym czasie zorganizowano: 1 konferencję prasową (7 czerwca), 1 dyskusje publiczną, 6 dodatkowych spotkań z radami dzielnic oraz mieszkańcami (zawsze w godzinach popołudniowych, trwających nawet po 5 godzin)
  • Szacowana liczba uczestników – 1000 osób
  • Ponad 500 nadgodzin przepracowanych przez pracowników UM Lublin.

Można więc powiedzieć, że zdaniem Urzędu Miasta konsultacje zorganizowane w stopniu szerszym niż „ustawa przewiduje” jest co najmniej wystarczające. Tymczasem wątpliwości RKP nie dotyczyły liczby spotkań czy przepracowanych godzin, lecz tego, czy zapewniono mieszkańcom czas i wsparcie, aby mogli się do nich przygotować? Na przykład, Autorzy pisma są świadomi, że planowanie przestrzeni „wymaga wiedzy profesjonalnej aby o nim dyskutować”, ale wobec tego, w jaki sposób zadbano, aby przybliżyć tę wiedzę mieszkańcom, by mogli składać bardziej merytoryczne uwagi?

Wcześniej Autorzy piszą, że „Zawarta w piśmie [RKP] ocena terminu na składanie uwag (wakacje) jest niesłuszna, ponieważ uwagi składano przez cały okres wyłożenia tj. od dnia 7 czerwca br., a sam okres wyłożenia został wydłużony i rozszerzony o dodatkowe prezentacje w stosunku do ustawowego minimum.” Oczywistym jest, że uwagi mają sens, kiedy w pełni zrozumie się opiniowany dokument, a więc najpierw się go przeczyta, a później jeszcze porozmawia z kimś, dopyta o szczegóły specjalistów. Ile w praktyce dni zabiera laikowi samo zapoznanie się z dokumentem liczącym 400 stron i 60 załączników, biorąc pod uwagę, że będzie to robił w swoim czasie wolnym, którego nie jest dużo? Czy realistycznym jest założenie, że mieszkańcy zdążyli to zrobić przed spotkaniami publicznymi, z których większość odbyła się w czerwcu, zaraz po publikacji projektu Studium? Wakacje to normalny okres wyjazdów. Dlaczego harmonogram konsultacji w gorszej sytuacji postawił osoby planujące urlop na lipiec?

Autorzy pisma zwracają uwagę, że „Przeprowadzenie procesu konsultacji zgodnie z sugestią Rady Kultury Przestrzeni (poza procedurą przewidzianą w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym) jest możliwe jednak znacznie wydłużyłoby opracowanie projektu nowego Studium, niezbędnego do odblokowania wielu prac projektowo-planistycznych z uwagi na nieaktualność obecnie obowiązującego dokumentu Studium sporządzonego w 2000 r.” Prace nad Studium trwały przez 7 lat. Dlaczego zaplanowano je tak, że ostatecznie pośpiech utrudnił mieszkańcom konsultowanie dokumentu?

Inne ważne informacje z pisma:

  • „najwięcej pytań dotyczyło przyszłości i zagospodarowania terenów dawnego poligonu wojskowego w rej. Górek Czechowskich oraz rozbudowy układu komunikacyjnego miasta Lublin”
  • „Należy jednakże podkreślić, że ze względu na uwzględnienie części zgłoszonych uwag, poprawiony projekt studium będzie ponowione wyłożony do publicznego wglądu.”
  • „Zgadzamy się z Radą Kultury Przestrzeni, że popularyzacja problematyki planowania przestrzennego jest potrzebna i jesteśmy gotowi w niej uczestniczyć”

Ostatnie zdanie daje nadzieję na przyszłość, że Urząd Miasta Lublin jest otwarty na bardziej merytoryczny i krytyczny – a zatem i twórczy – dialog o jakości konsultacji społecznych. Trzeba jednak podkreślić, że w dziedzinie „popularyzacji problematyki planowania przestrzennego” samorząd jest głównym dysponentem wiedzy i ośrodkiem dialogu, zatem obywatele oczekują od niego, że będzie inicjatorem i kołem zamachowym tego procesu, a nie tylko uczestnikiem działań organizowanych przez inne podmioty.

 

Marcin Skrzypek