Rewitalizacja
Historia lubelskiej rewitalizacji sięga lat 90-tych i opracowywanych przez Ewę Kiptę w Lubelskiej Pracowni Urbanistycznej przy Urzędzie Miejskim planów miejscowych, projektów zagospodarowania i dokumentów strategicznych dla dzielnic zaniedbanych i dla zespołu staromiejskiego. W 1996 roku prowadzony przez nią Program Inicjatyw Lokalnych dla dzielnic zaniedbanych został uznany na konferencji UNCHS „HA-BITAT II” w Istambule za „Best Practice” w dziedzinie poprawy warunków życia.
Więcej w:
- wywiadzie z Ewą Kiptą pt. Modne słowo na „re”, w: „Scriptores”, nr 29 pt. Rozmowy o kulturze przestrzeni. s. 59-83.
- zapisie spotkania z Ewą Kiptą pt. Społeczne aspekty rewitalizacji z 18 czerwca 2009.
Powyższe zdjęcie przedstawia graffiti z sali domu kultury „Skarpa” wykonane w ramach projektu „Senior graffiti” zrealizowanego w latach 2008-2009 przez Renatę Kiełbińską. Więcej o projekcie w tekście Renaty Kiełbińskiej pt. Niezgoda buduje. „Senior Graffiti” – rewitalizacja placu, w: KulturaEnter, nr 15, 2009/10.
Inne polecane artykuły:
- Małgorzata Hanzl, Miejskość vs budowle kultury, w: KulturaEnter, nr 22/23, 2010/06
- Ewa Kipta, Kultura dla rewitalizacji, tekst wystąpienia panelowego podczas Konferencji „Kultura + Rewitalizacja”, zorganizowanej 4 grudnia 2014 w Warszawie przez Narodowe Centrum Kultury, w: KulturaEnter, nr 70, 2016/02.
- Rozmowa z Ewą Kiptą, Czy już rozumiemy rewitalizację? Modne słowo na „re” dekadę później, w: KulturaEnter, nr 69, 2016/01.
Marcin Skrzypek
