Uchwala pomnikowa

Jakość pomników jest problemem ogólnopolskim. W Lublinie mocą ww. uchwały zostały zatwierdzone procedury wznoszenia pomników oraz powołany został zespół opiniujący, w którego skład wchodzą członkowie RKP:

• Paulina Zarębska-Denysiuk
• Marcin Skrzypek

Dokumenty:

• 2013.05.23  Uchwała Rady Miasta nr 775/XXXI/2013 z dn. 23.05.2013r .
• procedura wzniesienia pomnika
• Zarządzenie nr 29/2/2014 Prezydenta Miasta Lublin z dnia 13 lutego 2014 r. w sprawie powołania Zespołu ds. wznoszenia pomników na terenie Miasta Lublin, w którym uczestniczą przedstawiciele RKP
• 2014.03.04  Upoważnienie do reprezentowania RKP w pracach zespołu

Przykłady pomników, których projekty lub usytuowanie mogłyby być lepsze:

• Pomnik Rozstrzelanych Więźniów Zamku na ul. Północnej (pomnik dobrze widoczny, z przemyślanym otoczeniem, ale przylegający do jezdni, niedostępnego dla pieszych)
• Pomnik „W hołdzie ofiarom zbrodni katyńskiej” przy ul. Głębokiej (pomnik trudnodostępny, którego infrastruktura nieco odwraca uwagę od samego pomnika: skarpa, barierki i zatoka)
• Krzyż upamiętniający Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość przy rondzie WiN na ul. Jana Pawła II (niedostępny z przejścia, stojący niesymetrycznie w cieniu drzew, litery nieczytelne na pstrokatym marmurze)

Tego rodzaju pomniki naśladują ekspozycję bilbordów dedykowanych kierowcom. Nie zawsze licuje to z wymową pomnika, a nawet gdyby uznać tę strategię przyciągania uwagi odbiorców za słuszną, można by było bardziej przemyśleć ich skalę estetykę i aranżację otoczenia. W pewnym sensie, są to pomniki nawiązujące do tradycji przydrożnych kapliczek czy krzyży, z zastrzeżeniem, że role obserwatorów pieszych czy jadących pojazdem konnym przejęli kierowcy i pasażerowie rozpędzonych aut, którzy dużo mniej widzą. Jednak nawet wtedy, rzuca się w oczy znacznie lepsze usytuowania i wyeksponowanie przydrożnych krzyży i kapliczek – często na rozstajach, na ziemnym kopcu i między dwoma czy trzeba drzewami stanowiącymi z figurą całość kompozycyjną.

Tekst i fot. Marcin Skrzypek